Ο Irvin Yalom, μια σταθερή παρουσία στην υπαρξιακή ψυχιατρική, συνδυάζει τη βαθιά επίδραση της φιλοσοφίας με τη ζωντάνια της αφήγησης, προσφέροντας μια λογοτεχνική ικανότητα που ανταγωνίζεται τα κλασικά μυθιστορήματα, όπου ιστορικά πρόσωπα φαίνονται να βγαίνουν από σαιξπηρικές τραγωδίες. Το έργο του, γεμάτο κλινική ενσυναίσθηση, μας καλεί να εξετάσουμε τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής, υπενθυμίζοντας τη σημασία της αυτογνωσίας και της αυθεντικής σύνδεσης ως θεμέλια για μια καλή ζωή.

1.Για να δυναμώσεις πρέπει πρώτα να βυθίσεις τις ρίζες σου στο τίποτε και να μάθεις ν’ αντιμετωπίζεις την πιο μοναχική μοναξιά σου.

2. Το κλειδί για να ζεις καλά είναι πρώτα να βουληθείς αυτό που είναι απαραίτητο και μετά ν’ αγαπήσεις αυτό που βουλήθηκες.

3. Υπήρχε κάποια εποχή στη ζωή μας που ήμασταν τόσο κοντά και τίποτα δεν φαινόταν να εμποδίζει τη φιλία και την αδελφοσύνη μας και μας χώριζε μόνο ένα μικρό γεφυράκι. Ακριβώς την ώρα που ήσουν έτοιμος να το περάσεις σε ρώτησα: «Θέλεις να περάσεις το γεφυράκι και να έρθεις κοντά μου;» – τότε έπαψες να το θέλεις. Και όταν σε ρώτησα ξανά, εσύ παρέμεινες σιωπηλός. Έκτοτε βουνά και άγριοι καταρράκτες μας χώρισαν, μπήκαν ανάμεσά μας κι αποξενωθήκαμε τόσο που ακόμη κι αν θέλαμε να έρθουμε κοντά ο ένας στον άλλον δεν θα μπορούσαμε. Αλλά όταν σκέφτεσαι τώρα αυτό το μικρό γεφυράκι, τα λόγια πέφτουν στο κενό, ενώ εσύ κλαις και δεν μπορείς να το πιστέψεις.

4. Για κάθε ναι πρέπει να ειπωθεί ένα όχι, και κάθε θετική επιλογή σημαίνει ότι είσαι υποχρεωμένος να παραιτηθείς από άλλες.

5. Οι δυσμενείς εμπειρίες μπορούν να μας αφήσουν πιο δυνατούς και πιο ικανούς να προσαρμοστούμε στις δυσμενείς συνθήκες.

6. Η συνείδηση του εαυτού είναι ένα υπέρτατο δώρο, ένας θησαυρός πολύτιμος όσο η ζωή. Είναι αυτό που μας καθιστά ανθρώπους.