Τι παρακινεί τους ανθρώπους να εμπλακούν σε παράνομες σχέσεις, παρά τους κινδύνους που εγκυμονούν;

Ο Ken Coleman, συγγραφέας με πολλές επιτυχίες, πολιτικός αναλυτής και ραδιοφωνικός παραγωγός, έχει συνεντευξιαστεί με τρεις προέδρους των ΗΠΑ, καθώς και με κορυφαίες προσωπικότητες από τον τομέα της πολιτικής, του αθλητισμού και της ψυχαγωγίας. Έχει επίσης καθοδηγήσει πάνω από 10.000 άτομα στην επαγγελματική τους εξέλιξη. Σε ένα από τα πιο πρόσφατα podcast του, φιλοξένησε τον Δρ. John Delony, γνωστό ειδικό στην ψυχική υγεία, που ασχολείται με τις σχέσεις, το άγχος και την ευημερία. Στη συζήτησή τους, αναφέρθηκαν και στο θέμα της απιστίας.

Ο Coleman αποκάλυψε ότι σύμφωνα με έρευνες, το 85% των εξωσυζυγικών σχέσεων ξεκινούν στο εργασιακό περιβάλλον.

«Ένας στους πέντε ανθρώπους παραδέχτηκε ότι έχει υπάρξει άπιστος με κάποιον/κάποια συνάδελφο», είπε ο Coleman, εκφράζοντας την έκπληξή του. «Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι διακινδυνεύουν όχι μόνο τον γάμο τους και τη σχέση τους με τα παιδιά τους, αλλά και την επαγγελματική τους ζωή. Είναι ένας τεράστιος κίνδυνος. Όταν μια εξωσυζυγική σχέση συμβαίνει εκτός του γραφείου, μπορεί να έχει επιπτώσεις ή και όχι στην καριέρα τους. Σε πολλές επαγγελματικές καταστάσεις, η σχέση με έναν συνάδελφο δημιουργεί μια περίπλοκη δυναμική που κάποια στιγμή θα εκραγεί.

Τι είναι αυτό που ωθεί έναν στους πέντε ανθρώπους να δηλώνουν ‘ήμουν άπιστος με μια/έναν συνάδελφο’; Πρέπει να γνωρίζουν ότι είναι επικίνδυνο, αλλά φαίνεται ότι δεν τους απασχολεί».

Γιατί συμβαίνει η απιστία στον σύγχρονο κόσμο;

Ο Δρ. Delony ανέφερε ότι «έχουμε δημιουργήσει τη πιο μοναχική γενιά στην ιστορία της ανθρωπότητας και έχουμε απαιτήσει από τους/τις συντρόφους μας να είναι τα πάντα για εμάς. Να κερδίζουμε χρήματα μαζί, να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, να φροντίζουμε το σπίτι και να είμαστε σεξουαλικά ενεργοί μέχρι τα 95. Κανείς δεν μπορεί να αντέξει το βάρος που επιφέρει ένας ανειδίκευτος σύγχρονος γάμος. Αυτό οδηγεί σε δύο ανθρώπους που είναι καλοί στη διαχείριση του νοικοκυριού, αλλά δεν μοιράζονται έναν κοινό σκοπό.

Η ζωή κυλάει τόσο γρήγορα που, όταν πηγαίνω στη δουλειά, γνωρίζω μια εξαιρετική γυναίκα με την οποία συνεργαζόμαστε σε ένα έργο που μπορεί να βοηθήσει εκατομμύρια ανθρώπους. Μοιραζόμαστε έναν σκοπό και περνάμε πολύ χρόνο μαζί, περισσότερα από όσα περνάω με τη σύντροφό μου. Γελάμε και παράλληλα παράγουμε κάτι σημαντικό, δημιουργώντας μια σύνδεση που δεν υπάρχει στο σπίτι. Έτσι, αρχίζουμε να σκεφτόμαστε πώς θα αποκτήσουμε αυτό το συναίσθημα και στο σπίτι μας».

Αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει ρίσκο, αλλά δεν μας νοιάζει, γιατί νιώθουμε ότι αναπνέουμε καλύτερα. Επίσης, με τη συνάδελφο δημιουργούμε μια ομάδα απέναντι σε όλους τους άλλους - το αφεντικό, τους πελάτες. Γινόμαστε ένα. Έτσι, πέρα από τα αστεία, αρχίζουμε να φλερτάρουμε με κάποιον που δεν έχουμε δει ποτέ σε μια καθημερινή κατάσταση, όπως να βγαίνει από την τουαλέτα ή να είναι ατημέλητος, όπως συμβαίνει με τη σύζυγό μας».

Ο Coleman ρώτησε τον Δρ. Delony αν τη στιγμή που αρχίζουμε να ξεφεύγουμε από την πορεία μας, είναι τότε που πρέπει να θέσουμε όρια και να αντισταθούμε. Ο Δρ. Delony απάντησε ότι «τα όρια είναι σημαντικά και όλοι πρέπει να τα ελέγχουμε. Για παράδειγμα, αν νιώθουμε έλξη για κάποιον, δεν πρέπει να βγαίνουμε για φαγητό μαζί του. Αυτό δεν είναι μια έξυπνη απόφαση.

Πώς μπορούμε να προστατευτούμε από την απιστία;

Αν εγώ και η σύζυγός μου χτίζουμε κάτι μαζί και ο κύριος στόχος μου είναι στο σπίτι, τότε η δουλειά γίνεται απλώς μια απασχόληση. Έτσι, αν συνεργαστώ με μια ελκυστική γυναίκα, θα κρατήσω τη σκέψη ότι είναι απλώς μια ελκυστική συνεργάτιδα με την οποία μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι σπουδαίο. Θα νιώθω ασφαλής και δεν θα με επηρεάσει με άλλο τρόπο, γιατί αυτό που «χτίζω» είναι στο σπίτι μου».