Με δικά του λόγια, ο Γιαακώβ Χαλιώτης, μας μιλά για την απόφαση του να ενστερνιστεί τον Εβραϊσμό.

“Ήμουν ένας παραδοσιακός, όχι τόσο θρησκευόμενος Χριστιανός, γεννημένος και μεγαλωμένος στην Κύπρο.

Το όνομα μου ήταν Παναγιώτης. Το όνομα μου πλέον είναι Γιαακώβ Γισραέλ Χαλιωτης και είμαι ένας Ορθόδοξος, θρησκευόμενος Εβραίος.

Η μητέρα μου είναι από την Κύπρο από τη Λεμεσό, ενώ ο πατέρας μου καταγόταν από την Κεφαλονιά, Ελλάδα.

Όταν το 2010, μετακόμισα στο Λονδίνο, στο Η.Β, εκεί και τότε έγινε την η επίσημη αρχή του πνευματικού μου ταξιδιού.

Καθώς μεγάλωνα, δεν υπήρχε σημαντική παρουσία Ισραηλινών ή θρησκευόμενων Εβραίων στην Κύπρο, όπως υπάρχει τώρα.
Ωστόσο, όταν παρακολουθούσα ειδήσεις ή έβλεπα παραδείγματα εβραϊκής ζωής στα μέσα ενημέρωσης, στις ταινίες, στην τηλεόραση ή στη λογοτεχνία, ένιωθα βαθιά γοητευμένος και ενδιαφερόμουν για αυτόν τον κοντινό πολιτισμό—κοντά γεωγραφικά αλλά μακριά από τη δικές μου προσωπικές εμπειρίες.

Μεγάλωσα σε μια οικογένεια όπου ο προπάππους μου, που ζούσε τότε, ήταν ιερέας, και ο πατέρας του πριν απο αυτον ήταν επίσης ιερέας.

Η άμεση οικογένεια μου, όμως, δεν ήταν αυστηρά θρησκευόμενη, αλλά παραδοσιακοί Χριστιανοί που γιόρταζαν τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και τον Δεκαπενταύγουστο. Ποτέ δεν είχα ακολουθήσει τη Σαρακοστή ή ακολουθήσει κάποια από τις αυστηρές πρακτικές της Ανατολικής Ορθοδοξίας.

Στα 18 μου, πέρασα στη νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν είχα πάει ποτέ στη Θεσσαλονίκη, αλλά με ενθουσίαζε η πλούσια και, τότε, λιγότερο γνωστή εβραϊκή ιστορία της πόλης.

Περπατώντας σε δρόμους όπως ο Άγιος Δημήτριος, η Τσιμισκή και η Μητροπόλεως, συχνά φανταζόμουν πώς θα ήταν η Θεσσαλονίκη από τη στιγμή που οι Εβραίοι έφτασαν, κυρίως από την Ιβηρική Χερσόνησο μετά το 1492, έως τις αρχές του 20ού αιώνα, όταν η πόλη ήταν κατά πλειοψηφία εβραϊκή.

Το λιμάνι της πόλης έκλεινε την αργεια του Σαββάτου, και υπήρχαν περισσότερες από πενήντα «Κεϊλότ» (ενορίες) και αντίστοιχες συναγωγές που καταγράφτηκαν στον κεντρικό πυρήνα της Θεσσαλονίκης στα μέσα του 16ου αιώνα. .

Με κατέβαλε θλίψη όταν έμαθα ότι τα κτήρια του πανεπιστημίου που φοιτούσα χτίστηκαν πάνω από το μεγαλύτερο εβραϊκό νεκροταφείο της Ευρώπης. Παρά αυτή τη θλιβερή ιστορία, ένιωθα έντονη επιθυμία να συνδεθώ με τον εβραϊκό λαό και να μάθω περισσότερα για την ιστορία, τον πολιτισμό και τη γλώσσα. Τελικά, επικοινώνησα με την τοπική εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης και εξέφρασα ενδιαφέρον να παρακολουθήσω μαθήματα σύγχρονης εβραϊκής γλώσσας.

Τότε δεν γνώριζα ότι ένας μη Εβραίος μπορούσε να ασπαστεί τον Ιουδαϊσμό· νόμιζα ότι ήταν κάτι βιολογικά κληρονομικό.

Το 2010, μετά από μια οδυνηρή δεκαετία (2002–2010) που περιλάμβανε τη μητέρα μου να μάχεται με τον καρκίνο δύο φορές, κάποιες ακαδημαϊκές δυσκολίες και μια πολύ δύσκολη προσωπική σχέση, αποφάσισα να μετακομίσω στο Λονδίνο και να ξεκινήσω από την αρχή με μια καριέρα στο μάρκετινγκ και την επικοινωνία.

Εργάστηκα με σημαντικές συμβουλευτικές εταιρείες, συμβούλεψα startups, σχεδίασα καμπάνιες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, δούλεψα τη περίοδο της πανδημίας στην ομάδα επικοινωνίας της Βρετανικής Κυβέρνησης και, πιο πρόσφατα, υπηρέτησα ως σύμβουλος στη Shell.

Όταν έφτασα στο Λονδίνο, ήμουν ήδη ενήμερος για τη πιο μεγάλη και πιο καθιερωμένη εβραϊκή κοινότητα της πόλης, η οποία ήταν επίσης κάπως πιο προσιτή από εκείνη στην Ελλάδα.

Ωστόσο, υπέθεσα ότι η εμπλοκή μου με την εβραϊκή κοινότητα θα παρέμενε πάλι ως φίλος και υποστηρικτής.

Μετά από κάποιο διάστημα, συνάντησα έναν Έλληνα-Εβραίο ραβίνο που ζούσε στο Ισραήλ. Τελικά τον ρώτησα εάν ένας μη Εβραίος μπορούσε να ασπαστεί τον Ιουδαϊσμό. Μου εξήγησε ότι ήταν δυνατό, αλλά τόνισε ότι η διαδικασία ήταν εξαιρετικά δύσκολη και ψυχολογικά απαιτητική.

Εξήγησε επίσης ότι αν ήθελα να ασπαστώ τον Ιουδαϊσμό , ο θεολογικά σωστός δρόμος ήταν μέσω του Ορθόδοξου Ιουδαϊσμού.

Μου εξήγησε ότι κάθε Ορθόδοξος εβραϊκός ασπασμός απαιτεί τη διεκπεραίωση μέσω του Ραβινικού Δικαστηρίου, γνωστού ως Μπεθ Ντιν (Σπίτι του Νόμου).

Ένας Ορθόδοξος εβραϊκός ασπασμός δεν είναι εύκολος, αλλά κατάφερα να τον ολοκληρώσω. Μου πήρε σχεδόν δύο χρόνια μόνο για να πείσω το Μπεθ Ντιν να με δεχτεί για μια αρχική συνέντευξη και άλλα δύο χρόνια για να ολοκληρώσω το πρόγραμμα και να γίνω επίσημα Εβραίος. Το πρόγραμμα περιελάβανε εντατική εκμάθηση της Βιβλικής Εβραϊκής γλώσσας, λεπτομερή μελέτη των 613 εντολών (μιτσβότ) της Τορά και εις βάθος κατανόηση των εβραϊκών νόμων, συμπεριλαμβανομένων της τήρησης του Σαββάτου και των διατροφικών νόμων που αφορούν το κοσέρ*.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, οι ραβίνοι αξιολογούσαν συνεχώς την ειλικρίνεια και την αφοσίωση μου στο να ζω μια Ορθόδοξη εβραϊκή ζωή. Ήθελαν να δουν σαφείς αποδείξεις ότι είχα δεσμευτεί σε αυτή την πορεία, συμπεριλαμβανομένης της πρόθεσης να παντρευτώ και να δημιουργήσω μια ορθόδοξη εβραϊκή οικογένεια.

Δεν επιδίωξα να γίνω Εβραίος λόγω μιας σχέσης μου με Εβραία σύντροφο· το έκανα επειδή αγαπούσα τη δομή, την πειθαρχία, την ομορφιά της εβραϊκής θρησκευτικής ζωής και τις αρχαίες, αλώβητες από τον χρόνο, θεολογικές αρχές. Οι αυστηρές ρουτίνες, η βαθιά πνευματικότητα και η αίσθηση του να είσαι ενεργό μέλος της κοινότητας με γοήτευαν και με καθοδηγούσαν σε αυτήν την πορεία. Το να είσαι Εβραίος σημαίνει να είσαι μέρος μιας ζεστής, κοινότητας που σε προσέχει συνέχεια—μιας μεγάλης ζεστής οικογένειας όπου δεν σε αφήνει ποτέ μόνο.

Γνώρισα τη σύζυγό μου περίπου εννέα μήνες μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος. Το τελικό στάδιο της διαδικασίας, αφού πέρασα λεπτομερείς και απαιτητικές συνεντεύξεις κάθε 3–4 μήνες και έλαβα την έγκριση των ραβίνων και της Ορθόδοξης Εβραϊκής οικογένειας που με φιλοξενούσε, περιελάμβανε συγκεκριμένο τελετουργικό που διαφέρει αν είσαι γυναίκα ή άντρας. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, επέλεξα το νέο μου όνομα: Γιαακώβ Γισραέλ.

Έγινα Εβραίος το 2015 σε ηλικία 33 ετών. Τώρα, το 2025, είμαι παντρεμένος με την Μπρόχι, η οποία είναι κόρη ραβίνου. Έχουμε ήδη μία κόρη, τη Νόα Χάνα, και, με τη βοήθεια του Θεού, περιμένουμε ένα ακόμη παιδί σε περίπου δύο μήνες. Δεν μετάνιωσα ποτέ για την απόφαση μου να γίνω Εβραίος. Το να ζω ως Ορθόδοξος Εβραίος είναι απαιτητικό—απαιτεί προσευχή τρεις φορές την ημέρα, τήρηση αυστηρά κοσέρ διατροφής, τήρηση του Σαββάτου, εορτασμό όλων των εβραϊκών εορτών με τους αντίστοιχους νόμους και έθιμα και πολλά άλλα που προέρχονται κυρίως από την Τορά και τις 613 εντολές της. Παρά αυτές τις θετικές προκλήσεις, έχω βρει βαθιά ευτυχία, εσωτερική ειρήνη και σταθερότητα. Πιστεύω ότι δεν θα μπορούσα να διαχειριστώ αυτή τη ζωή τόσο αποτελεσματικά αν δεν είχα περάσει από το δύσκολο και μεταμορφωτικό ταξίδι που με οδήγησε εδώ.

Αρχικά, η οικογένειά μου σοκαρίστηκε, ειδικά η μητέρα μου. Ωστόσο, αργότερα, όταν είδαν ότι αυτή η θρησκεία και αυτός ο τρόπος ζωής μού προσέφεραν μια σταθερή ζωή, γεμάτη αγάπη και προσωπική ολοκλήρωση, όχι μόνο με κατανόησαν, αλλά και επικρότησαν τον τρόπο ζωής μου.

Μερικοί φίλοι και γνωστοί, επειδή δεν είχαν την πρόθεση να καταλάβουν τους λόγους μου, έκοψαν κάθε επαφή από την αρχή. Ηταν ιδιαίτερα θα πω γελοίο όταν άκουσα ότι κάποιος γνωστός με χαρακτήρισε σε κοινούς φίλους ως επικίνδυνο.

Γενικά, οι στενοί μου φίλοι, που με αγαπούσαν και ήξεραν τι είδους άνθρωπος είμαι, με κατάλαβαν αμέσως. Συνεχίζουμε να μιλάμε και να κρατάμε επαφή, με σεβασμό στη διαφορετικότητα, στις απόψεις και στον τρόπο ζωής.

Ο Ορθόδοξος Ιουδαϊσμός είναι το παραδοσιακό ρεύμα του Ιουδαϊσμού που τηρεί αυστηρά τους εβραϊκούς θρησκευτικούς νόμους, όπως αυτοί περιγράφονται στην Τορά (Γραπτός Νόμος) και το Ταλμούδ (Προφορικός Νόμος). Οι ορθόδοξοι Εβραίοι πιστεύουν ότι η Τορά είναι θεόσταλτη και αμετάβλητη, και γι' αυτό ακολουθούν τις εντολές (μιτσβότ) με αφοσίωση στην καθημερινότητά τους.

Περιλαμβάνει διάφορες υποομάδες, όπως ο Χαρεντί (Haredi) Ιουδαϊσμός, που χαρακτηρίζεται από αυστηρή προσήλωση στην εβραϊκή παράδοση και απομόνωση από τον σύγχρονο κόσμο, και ο Μοντέρνος Ορθόδοξος Ιουδαϊσμός, που συνδυάζει την αυστηρή τήρηση του εβραϊκού νόμου με την ένταξη στην κοινωνία και τη σύγχρονη εκπαίδευση. Οι ορθόδοξες κοινότητες διατηρούν διαχωρισμό φύλων στις συναγωγές, τηρούν αυστηρά τους κανόνες του Κασρούτ (Kosher), την τήρηση του Σαββάτου (Σαμπάτ) κ.ο.κ.

Ο Ορθόδοξος Ιουδαϊσμός δεν έχει καμία σύνδεση ή σχέση με τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Ο όρος "Ορθόδοξος" απλώς υπογραμμίζει τον ζήλο και την αφοσίωση στη θρησκεία και τη θρησκευτικότητα.

Η αγάπη μου για τον εβραϊκό λαό επεκτάθηκε φυσικά σε μια βαθιά αγάπη για τη Γη του Ισραήλ και το Σύγχρονο Κράτος του Ισραήλ. Ενώ υπηρετούσα ως Επικεφαλής Κοινωνικών Μέσων (Social Media) για την Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, με προσέγγισε εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συνεδρίου και με κάλεσε να υποβάλω αίτηση για να γίνω μέλος του Διπλωματικού Σώματος της οργάνωσης. Έκτοτε, έχω παρακολουθήσει πολλά συνέδρια στο Ισραήλ, έχω πραγματοποιήσει διπλωματικές συναντήσεις και έχω αναλάβει πρωτοβουλίες ενημέρωσης για εβραϊκές και ισραηλινές υποθέσεις.

Σήμερα, έχω ως βάση μου την πόλη όπου ζω με την οικογένειά μου, το Λονδίνο, αλλά επισκέπτομαι, όταν χρειάζεται για τις ανάγκες του Συνεδρίου, τις Βρυξέλλες (στην Ε. Ένωση), το Ισραήλ – κυρίως για συνέδρια και συναντήσεις του οργανισμού – και τώρα, στα τέλη Φεβρουαρίου, θα συνδράμω την αποστολή του οργανισμού στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη.

Η αλληλοβοήθεια μεταξύ των Εβραίων, ειδικά της διασποράς, δεν διαφέρει σε τίποτα, σε πρώτο επίπεδο, από την αντίστοιχη αλληλοβοήθεια που προσφέρουν άλλοι λαοί, όπως εμείς οι Ελλαδίτες και οι Κύπριοι, οι Ιταλοί, οι Γάλλοι, οι Τούρκοι κ.ο.κ. Πρέπει, όμως, να επισημάνω κάτι σημαντικό σχετικά με την αλληλοβοήθεια:

Ο Ιουδαϊσμός υποχρεώνει τον πιστό να διαθέτει τουλάχιστον 10% του εισοδήματός του σε φιλανθρωπία. Ειδικά σε μεγάλες οργανωμένες κοινότητες της διασποράς και του Ισραήλ, υπάρχουν εβραϊκοί φιλανθρωπικοί οργανισμοί διαφόρων ειδικοτήτων, οι οποίοι προσφέρουν βοήθεια σε ασθενείς με καρκίνο, άτεκνα ζευγάρια, ανέργους, άτομα με ψυχολογικά προβλήματα κ.λπ. Συχνά, αυτή η αλληλοβοήθεια παρέχεται μέσω αυτών των καναλιών.

Η αλληλοβοήθεια μέσω της φιλανθρωπίας είναι ένα από τα πιο σημαντικά μιτσβότ (εντολές της Τορά) στον Ιουδαϊσμό.
Στην Κύπρο δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο με την οργανωμένη ελληνόφωνη εβραϊκή κοινότητα που υπάρχει στην Ελλάδα αλλά υπάρχουν τώρα στο νησι 4.000 εβραϊκές οικογένειες. Κατάγονται κυρίως από το Ισραήλ, τη Ρωσία, το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες χώρες. Εγώ διατηρώ σχέσεις με τον Ραβίνο Λεμεσού, Rabbi Yair Baitz, και τον Αρχιραβίνο Κύπρου, Chief Rabbi Zeev Raskin.
Σχετικά με το ολοκαύτωμα, είναι αδιανόητο να κατανοήσουμε τους λόγους που οδήγησαν τον άνθρωπο όχι μόνο να εκτελέσει, αλλά και να σχεδιάσει και να προγραμματίσει ένα τέτοιο έγκλημα.

Το πιο τρομακτικό όμως είναι το γεγονός ότι ο πληθυσμός και ο απλός κόσμος των χωρών που βάδισαν παράλληλα και υποστηρικτικά με το Ολοκαύτωμα όχι μόνο έμειναν σιωπηλοί, αλλά σε πολλές περιπτώσεις υποστήριξαν ενεργά αυτά τα καθεστώτα.

Είναι εξαιρετικά σημαντικό να διδασκόμαστε για το τι συνέβη, ώστε να αποτρέψουμε την επανάληψή του και να αναγνωρίζουμε τα σημάδια των καιρών.

Η άποψή μου είναι πως οι εβραϊκές κοινότητες, τόσο στο Ισραήλ όσο και στη διασπορά, αν θέλουν να επιβιώσουν, πρέπει να υπενθυμίζουν τα διδάγματα του Ολοκαυτώματος, αλλά ταυτόχρονα να επικεντρώνονται στη συνέχεια και τη διαβίωση της πανέμορφης εθνοθρησκείας του Εβραϊσμού.

Απ’ ό,τι γνωρίζω, είμαι ο πρώτος Ελληνοκύπριος που είναι μέλος του Διπλωματικού Σώματος του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συνεδρίου**. Λόγω του ποικιλόμορφου υπόβαθρου μου, είμαι κυρίως υπεύθυνος για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένων των Βαλκανίων, της Ελλάδας και της Κύπρου. Έχω πάθος για την επικοινωνία, την οικοδόμηση κοινής συναίνεσης και τη σύνδεση ανθρώπων για την υλοποίηση σημαντικών έργων, και συμφωνιών”.

*Τι είναι το κοσερ;

Οι διατροφικές απαιτήσεις του Κάσερ (Kosher) προέρχονται από τον Ιουδαϊσμό και βασίζονται στους νόμους του Κασρούτ (Kashrut), που καθορίζουν ποια τρόφιμα επιτρέπονται και πώς πρέπει να προετοιμάζονται και να καταναλώνονται. Δεν είναι μόνο διατροφικός νόμος αλλά και τρόπος ζωής που συνδέεται με την πνευματικότητα και τις παραδόσεις του Ιουδαϊσμού.

Οι κύριοι κανόνες περιλαμβάνουν:

Επιτρεπόμενα και Απαγορευμένα ζώα

• Επιτρέπονται μόνο τα μηρυκαστικά με σχισμένες οπλές (π.χ. αγελάδες, πρόβατα, ελάφια).
• Απαγορεύεται το χοιρινό, τα κουνέλια και τα περισσότερα άγρια ζώα.
• Από τα πουλερικά επιτρέπονται κοτόπουλα, γαλοπούλες, πάπιες και χήνες, αλλά όχι αρπακτικά πουλιά.
• Στα ψάρια επιτρέπονται μόνο εκείνα που έχουν πτερύγια και λέπια (π.χ. σολομός, τσιπούρα, μπακαλιάρος), ενώ απαγορεύονται τα οστρακοειδή και τα χέλια.

Σφαγή (Shechita)

• Τα επιτρεπόμενα ζώα πρέπει να σφαγιάζονται από εκπαιδευμένο Εβραίο σφαγέα (Shochet) με συγκεκριμένο τρόπο ώστε να μην υποφέρουν.
• Απαγορεύεται η κατανάλωση αίματος, γι' αυτό το κρέας πρέπει να στραγγίζεται ή να αλατίζεται σωστά.

Διαχωρισμός Κρέατος και Γαλακτοκομικών

• Δεν επιτρέπεται η κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων μαζί με κρέας.
• Υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος αναμονής μεταξύ της κατανάλωσης κρέατος και γαλακτοκομικών (συνήθως 3-6 ώρες).
• Τα μαγειρικά σκεύη, πιάτα και μαχαιροπήρουνα που χρησιμοποιούνται για κρέας δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για γαλακτοκομικά και αντίστροφα.

Απαγορευμένα Τρόφιμα

• Ορισμένα μέρη του ζώου, όπως το νεύρο του ισχίου (gid hanasheh), δεν επιτρέπονται.
• Δεν επιτρέπεται η κατανάλωση προϊόντων που περιέχουν συστατικά από μη-Kosher ζώα ή παράγωγά τους (π.χ. ζελατίνη από χοίρο).

Προϊόντα με Kosher Πιστοποίηση

Τα επεξεργασμένα τρόφιμα πρέπει να φέρουν Kosher πιστοποίηση από αρμόδιες αρχές, γιατί πολλά τρόφιμα μπορεί να περιέχουν μη επιτρεπτά συστατικά ή να έχουν παραχθεί με μη Kosher μεθόδους.

**Τί είναι το Παγκόσμιο Εβραϊκό Συνέδριο (World Jewish Congress – WJC);

Είναι η διεθνής οργάνωση που εκπροσωπεί τις εβραϊκές κοινότητες και οργανισμούς σε περισσότερες από 100 χώρες ( η επίσημη φωνή του εβραϊκού λαού σε διεθνείς θεσμούς, όπως ο ΟΗΕ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλοι κυβερνητικοί και μη κυβερνητικοί φορείς).

Ιδρύθηκε το 1936 για να εκπροσωπήσει τα δικαιώματα των Εβραίων παγκοσμίως και να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη απειλή του ναζισμού. Πριν το Ολοκαύτωμα, προειδοποίησε κυβερνήσεις για τη ναζιστική δίωξη των Εβραίων και προσπάθησε να εξασφαλίσει ασφαλή διέξοδο για τους πρόσφυγες. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το WJC ανέδειξε τα εγκλήματα των Ναζί, κινητοποιώντας διεθνή υποστήριξη, ενώ συμμετείχε σε ανθρωπιστικές αποστολές και επιχειρήσεις διάσωσης.

Το 1942, μέσω του Τηλεγραφήματος Riegner, παρείχε τις πρώτες επίσημες επιβεβαιώσεις για το σχέδιο εξόντωσης των Εβραίων από τον Χίτλερ.

Μετά το Ολοκαύτωμα, το WJC πρωτοστάτησε στη δίωξη ναζιστικών εγκληματιών πολέμου, υποστήριξε την καταβολή αποζημιώσεων στους επιζώντες και συνέβαλε στη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ το 1948. Σήμερα, παραμένει βασικός φορέας στην υπεράσπιση των εβραϊκών κοινοτήτων, στην καταπολέμηση του αντισημιτισμού και στην προώθηση της μνήμης του Ολοκαυτώματος, εξασφαλίζοντας ότι τα διδάγματά του δεν θα ξεχαστούν.

Το Εβραϊκό Διπλωματικό Σωμα (Jewish Diplomatic Corps - JD Corps);

Είναι το διπλωματικό σώμα του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συνεδρίου, αποτελούμενο από μια ελίτ ομάδα νέων Εβραίων επαγγελματιών από όλο τον κόσμο. Ο ρόλος του είναι να ενισχύει τη διεθνή εκπροσώπηση του εβραϊκού λαού, να προωθεί τις θέσεις του WJC σε διεθνή φόρα και να διαμορφώνει τη στρατηγική του εβραϊκού μέλλοντος μέσω διπλωματικών, πολιτικών και επικοινωνιακών δράσεων.