DADT (Don’t Ask, Don’t Tell): Μια νέα μορφή σχέσης

Health

Στον σύγχρονο κόσμο των ανθρώπινων σχέσεων, οι παραδοσιακές μορφές συμβίωσης και ερωτικής αφοσίωσης επανεξετάζονται συνεχώς.

Μια από τις μορφές σχέσεων που έρχεται όλο και πιο συχνά στην επιφάνεια, κυρίως μέσω των κοινωνικών δικτύων και της ψηφιακής κουλτούρας, είναι η λεγόμενη σχέση DADT (Don’t Ask, Don’t Tell – «Μη ρωτάς, μη λες»). Αν και για κάποιους ακούγεται ως ένα απλό μοντέλο συνύπαρξης χωρίς ζήλιες και έλεγχο, στην πραγματικότητα εγείρει βαθιές ψυχολογικές, κοινωνικές αλλά και ηθικο-θρησκευτικές ερωτήσεις.

Τι είναι η σχέση DADT;

Η σχέση DADT είναι μια μορφή ανοιχτής σχέσης στην οποία οι δύο σύντροφοι συμφωνούν να έχουν ερωτικές ή ακόμα και συναισθηματικές εμπλοκές με άλλα άτομα, με τη ρητή προϋπόθεση ότι καμία πληροφορία σχετικά με αυτές τις εξωτερικές σχέσεις δεν θα συζητείται μεταξύ τους. Ουσιαστικά, διατηρείται η βασική συντροφική σχέση, αλλά χωρίς τη διαφάνεια που χαρακτηρίζει άλλες μορφές ανοιχτών σχέσεων.

Η ψυχιατρική προσέγγιση: λειτουργικότητα ή αποφυγή;

Από την ψυχιατρική σκοπιά, η σχέση DADT φαίνεται να εξυπηρετεί τη διατήρηση της φαινομενικής σταθερότητας μιας σχέσης χωρίς να απαιτεί τη δύσκολη εργασία της διαχείρισης συναισθημάτων, όπως η ζήλια ή η ανασφάλεια. Υπάρχει, όμως, μια βαθύτερη διάσταση: πρόκειται για λειτουργικό μοντέλο ή για έναν ψυχολογικό μηχανισμό αποφυγής;

Η έλλειψη επικοινωνίας σχετικά με τις εξωτερικές εμπλοκές μπορεί να μειώνει τις συγκρούσεις, αλλά ταυτόχρονα ενισχύει την εσωτερική αποστασιοποίηση.

Οι σύντροφοι διατηρούν "ζωντανή" τη σχέση μέσω της αποφυγής, αλλά όχι μέσα από ουσιαστική σύνδεση. Αυτό μακροπρόθεσμα μπορεί να οδηγήσει σε συναισθηματική αποξένωση, ακόμη κι αν διατηρείται μια επίφαση οικειότητας.

Θρησκευτικές και ηθικές ενστάσεις: Η φωνή της συνείδησης

Πολλοί άνθρωποι που έχουν βαθύτερη σύνδεση με τις χριστιανικές αξίες, είτε ως τρόπο ζωής είτε ως πυξίδα ηθικής, δυσκολεύονται να αποδεχθούν τέτοιες μορφές σχέσεων.

Η μονογαμία στην πλειονότητα των χριστιανικών παραδόσεων συνδέεται με την έννοια της αγάπης ως θυσιαστικής αφοσίωσης, της εμπιστοσύνης ως πνευματικής δέσμευσης και της σεξουαλικότητας ως έκφρασης αγνής ενότητας μεταξύ δύο ανθρώπων.

Η σχέση DADT, με τη δομή της, φαίνεται να απομακρύνεται από αυτή τη θεώρηση. Η κρυφή σεξουαλική δραστηριότητα, ακόμη και αν είναι αποδεκτή αμοιβαία, δημιουργεί ένα πεδίο έλλειψης αλήθειας και εσωτερικής διχοστασίας.

Πολλοί άνθρωποι, ακόμα και αν δεν είναι θρησκευόμενοι με την παραδοσιακή έννοια, νιώθουν ενόχληση ή και ενοχή μπροστά στην ιδέα της "συνειδητής απόκρυψης" μέσα σε μια συναισθηματική ένωση.

Μπορεί να είναι ηθικά ουδέτερη μια τέτοια συμφωνία;

Ένα βασικό ερώτημα που τίθεται είναι: μπορεί μια τέτοια σχέση να είναι «ουδέτερη» αν υπάρχει συναίνεση; Αν και η συναίνεση είναι απαραίτητη για οποιαδήποτε υγιή μορφή σχέσης, δεν είναι πάντα ικανή από μόνη της να εξαλείψει τα υπαρξιακά διλήμματα και τις ηθικές συγκρούσεις που ενδέχεται να ανακύψουν.

Η συνείδηση – εκείνο το εσωτερικό "καμπανάκι" που πολλοί συνδέουν με την πνευματικότητα ή την ψυχή – δεν ικανοποιείται πάντοτε με νομικές ή λογικές συμφωνίες.

Ο ρόλος της ψυχοθεραπείας και της προσωπικής διερεύνησης

Σε αρκετές περιπτώσεις, άτομα που εμπλέκονται σε σχέσεις DADT καταλήγουν να ζητούν ψυχολογική βοήθεια όχι εξαιτίας της ίδιας της μορφής της σχέσης, αλλά λόγω των συναισθηματικών δυσκολιών που αναδύονται: αίσθημα κενού, απώλεια συναισθηματικής σύνδεσης, αμφιβολία για την αληθινή τους επιθυμία.

Η ψυχοθεραπεία δεν έχει σκοπό να κρίνει ή να υποδείξει το "σωστό" μοντέλο σχέσης, αλλά να βοηθήσει το άτομο να κατανοήσει σε βάθος τις ανάγκες του, τις αξίες του και το τι σημαίνει για τον ίδιο ή την ίδια "αληθινή σύνδεση".

Συμπεράσματα

Η σχέση DADT αναδεικνύει την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ερωτικής συμπεριφοράς στον 21ο αιώνα. Δεν είναι ούτε απόλυτα απελευθερωτική ούτε οπωσδήποτε καταστροφική. Είναι μια μορφή σχέσης που απαιτεί μεγάλη συναισθηματική ωριμότητα, καθαρούς κανόνες και κυρίως, αυτογνωσία.

Ωστόσο, για πολλούς ανθρώπους –ιδίως εκείνους που βλέπουν τις σχέσεις ως ιερό δεσμό ή που έχουν έντονη πνευματική ή θρησκευτική ταυτότητα– αυτή η μορφή σχέσης γεννά ερωτήματα για τη σημασία της πίστης, της αλήθειας και της αγάπης.

Ίσως τελικά το ζήτημα δεν είναι αν το μοντέλο είναι "σωστό" ή "λάθος", αλλά αν εξυπηρετεί τη βαθύτερη ανάγκη του ανθρώπου: να αγαπά και να αγαπιέται με ειλικρίνεια.