Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η γήρανση δεν είναι μια αργή και σταθερή διαδικασία θα μπορούσαν να εξηγήσουν τις αιχμές σε προβλήματα υγείας σε ορισμένες ηλικίες.

Αν έχετε παρατηρήσει μια ξαφνική συσσώρευση ρυτίδων, πόνων και ενοχλήσεων ή μια γενική αίσθηση ότι έχετε μεγαλώσει σχεδόν από τη μια μέρα στην άλλη, μπορεί να υπάρχει μια επιστημονική εξήγηση σύμφωνα με δημοσίευμα της Guardian.

Η έρευνα υποδηλώνει ότι, αντί να είναι μια αργή και σταθερή διαδικασία, η γήρανση συμβαίνει τουλάχιστον σε δύο επιταχυνόμενες εκρήξεις.

Η μελέτη, η οποία παρακολούθησε χιλιάδες διαφορετικά μόρια σε άτομα ηλικίας 25 έως 75 ετών, ανίχνευσε δύο κύριες κυματομορφές αλλαγών που σχετίζονται με την ηλικία των 44 και ξανά στα 60.

Τα ευρήματα θα μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί οι αιχμές σε ορισμένα προβλήματα υγείας, συμπεριλαμβανομένων των μυοσκελετικών προβλημάτων και των καρδιοαγγειακών παθήσεων, συμβαίνουν σε συγκεκριμένες ηλικίες.

«Δεν αλλάζουμε απλώς σταδιακά με την πάροδο του χρόνου. Υπάρχουν πραγματικά δραματικές αλλαγές», δήλωσε ο καθηγητής Μάικλ Σνάιντερ, γενετιστής και διευθυντής του Κέντρου Γονιδιωματικής και Εξατομικευμένης Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ και κύριος συγγραφέας της μελέτης.

«Αποδεικνύεται ότι τα μέσα της δεκαετίας των 40 είναι μια περίοδος δραματικής αλλαγής, όπως και τα πρώτα 60 – και αυτό ισχύει ανεξαρτήτως της κατηγορίας των μορίων που εξετάζετε.»

Η έρευνα παρακολούθησε 108 εθελοντές, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε δείγματα αίματος και κοπράνων, καθώς και δειγματοληψίες από το δέρμα, το στόμα και τη μύτη κάθε λίγους μήνες για διάστημα από έναν έως σχεδόν επτά χρόνια. Οι ερευνητές αξιολόγησαν 135.000 διαφορετικά μόρια (RNA, πρωτεΐνες και μεταβολίτες) και μικροβιακά (τα βακτήρια, οι ιοί και οι μύκητες που ζουν στο έντερο και στο δέρμα των συμμετεχόντων).

Η αφθονία των περισσότερων μορίων και μικροβίων δεν μεταβλήθηκε με σταδιακό, χρονολογικό τρόπο. Όταν οι επιστήμονες αναζήτησαν ομάδες μορίων με τις μεγαλύτερες μεταβολές, διαπίστωσαν ότι αυτές οι μεταμορφώσεις τείνουν να συμβαίνουν όταν οι άνθρωποι είναι στα μέσα της δεκαετίας των 40 και στα πρώτα 60.

Η αιχμή γήρανσης στα μέσα της δεκαετίας των 40 ήταν αναπάντεχη και αρχικά θεωρήθηκε ότι ήταν αποτέλεσμα των αλλαγών που σχετίζονται με την προεμμηνόπαυση στις γυναίκες, που επηρεάζουν τα αποτελέσματα για ολόκληρη την ομάδα. Αλλά τα δεδομένα αποκάλυψαν ότι παρόμοιες μεταβολές συμβαίνουν και στους άνδρες στα μέσα της δεκαετίας των 40.

«Αυτό υποδηλώνει ότι ενώ η εμμηνόπαυση ή η προεμμηνόπαυση μπορεί να συμβάλλουν στις αλλαγές που παρατηρούνται στις γυναίκες στα μέσα της δεκαετίας των 40, είναι πιθανό να υπάρχουν και άλλοι, πιο σημαντικοί παράγοντες που επηρεάζουν αυτές τις αλλαγές και στους άνδρες και στις γυναίκες», δήλωσε η Δρ Σιαοτάο Σεν, πρώην μεταδιδακτορική ερευνήτρια στη σχολή ιατρικής του Στάνφορντ και κύρια συγγραφέας της μελέτης, που τώρα εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Νανγιάνγκ Τεχνολογίας στη Σιγκαπούρη.

Το πρώτο κύμα αλλαγών περιλάμβανε μόρια που σχετίζονται με καρδιοαγγειακές παθήσεις και την ικανότητα μεταβολισμού της καφεΐνης, του αλκοόλ και των λιπιδίων. Το δεύτερο κύμα αλλαγών περιλάμβανε μόρια που εμπλέκονται στη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος, στο μεταβολισμό των υδατανθράκων και στη λειτουργία των νεφρών. Μόρια που σχετίζονται με τη γήρανση του δέρματος και των μυών άλλαξαν και στα δύο χρονικά σημεία.

Προηγούμενη έρευνα υποδήλωνε ότι μια μεταγενέστερη αιχμή στη γήρανση μπορεί να συμβεί γύρω από την ηλικία των 78, αλλά η τελευταία μελέτη δεν μπόρεσε να επιβεβαιώσει αυτό, καθώς οι μεγαλύτεροι συμμετέχοντες ήταν 75.

Το μοτίβο αυτό ταιριάζει με προηγούμενα στοιχεία ότι ο κίνδυνος πολλών ασθενειών που σχετίζονται με την ηλικία δεν αυξάνεται σταδιακά, με τον κίνδυνο για τη νόσο Αλτσχάιμερ και τις καρδιοαγγειακές παθήσεις να δείχνει απότομη αύξηση μετά τα 60. Είναι επίσης πιθανό ότι ορισμένες από τις αλλαγές θα μπορούσαν να σχετίζονται με παράγοντες τρόπου ζωής ή συμπεριφοράς. Για παράδειγμα, η αλλαγή στον μεταβολισμό του αλκοόλ θα μπορούσε να προκύψει από μια αύξηση στην κατανάλωση στους ανθρώπους στα μέσα της δεκαετίας των 40, που μπορεί να είναι μια στρεσογόνος περίοδος της ζωής.

Τα ευρήματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην κατεύθυνση παρεμβάσεων, όπως η αύξηση της άσκησης κατά τις περιόδους πιο γρήγορης απώλειας μυών, δήλωσαν οι συγγραφείς. «Είμαι έντονος στο ότι θα πρέπει να προσπαθήσουμε να προσαρμόσουμε τον τρόπο ζωής μας ενώ είμαστε ακόμα υγιείς», είπε ο Σνάιντερ.